اعتراضات اندونزی: کشته‌شدن چهار نفر و آتش‌زدن ساختمان‌های پارلمان

اعتراضات اندونزی علیه حقوق و مزایای نمایندگان پارلمان به خشونت کشیده شد. شمار کشته‌شدگان تاکنون به چهار نفر رسیده است. همزمان، معترضان روز شنبه ساختمان‌های پارلمان در سه استان را به آتش کشیدند. بر اساس گزارش‌ها، پارلمان‌های نوسا تنگارای غربی، پکلونگان و چیربون بیشترین خسارت را دیدند.

در برخی مناطق، پلیس برای متفرق کردن جمعیت از گاز اشک‌آور استفاده کرد. همچنین، معترضان در چیربون تجهیزات اداری پارلمان را غارت کردند و خسارت سنگینی بر جای گذاشتند.

مرگ یک جوان و خشم عمومی

اعتراضات اندونزی ابتدا از جاکارتا آغاز شد اما به سرعت گسترش یافت. خشم مردم پس از مرگ افان کورنیاوان، راننده ۲۱ ساله، شدت بیشتری گرفت. یک خودروی پلیس او را زیر گرفت و جانش را گرفت. انتشار ویدئوی حادثه نیز موج تازه‌ای از اعتراضات را شعله‌ور کرد.

پس از آن، هزاران نفر به خیابان آمدند و مقابل مقر پلیس تجمع کردند. معترضان با پرتاب سنگ، ترقه و کوکتل مولوتوف واکنش نشان دادند. در مقابل، نیروهای امنیتی با آب‌پاش و گاز اشک‌آور پاسخ دادند.

اعتراضات سراسری در شهرهای مختلف

تظاهرات خشونت‌آمیز تنها به پایتخت محدود نشد. به‌تدریج این اعتراضات به شهرهایی مانند باندونگ، سولو، یوگیاکارتا و سمارانگ کشیده شد. همچنین، در مدان مرکز سوماترا، هزاران نفر به خیابان‌ها آمدند و شعار دادند.

در ماکاسار، بزرگ‌ترین شهر جزیره سولاوسی، معترضان یک ساختمان شورای محلی را به آتش کشیدند. در نتیجه، سه نفر جان باختند و چهار نفر دیگر زخمی شدند.

ریشه‌های اقتصادی و اجتماعی اعتراضات

بسیاری از کارشناسان معتقدند اعتراضات اندونزی تنها به مزایای نمایندگان محدود نمی‌شود. در واقع، نارضایتی عمیق مردم از شرایط اقتصادی نقش پررنگی دارد. نرخ بیکاری در حال افزایش است و وزارت کار اعلام کرده که ۴۲ هزار نفر در نیمه نخست امسال اخراج شده‌اند. این آمار نسبت به سال گذشته ۳۲ درصد رشد داشته است.

پرابوو سوبیانتو، رئیس‌جمهور اندونزی، بودجه‌ها را کاهش داده تا طرح‌های پوپولیستی مانند وعده‌های غذایی رایگان برای دانش‌آموزان را تأمین کند. با این حال، مردم می‌گویند فشار اقتصادی بر دوش آن‌ها سنگین‌تر شده است.

آزمون دشوار برای دولت جدید

اعتراضات اندونزی حالا به بزرگ‌ترین چالش دولت پرابوو در ده ماه گذشته تبدیل شده است. تحلیلگران هشدار می‌دهند در صورتی که دولت نتواند راه‌حلی برای بحران اقتصادی و اجتماعی بیابد، خشونت‌ها ادامه خواهد داشت. در نتیجه، آینده سیاسی پرابوو بیش از هر زمان دیگری زیر فشار قرار گرفته است.