در آستانه نگرانی‌ها از نفوذ احتمالی عناصر وابسته به حکومت ایران در خاک کانادا، بحث‌های سیاسی تازه‌ای بر سر حضور یا اخراج این افراد داغ شده است:
جنجال تازه: اخراج اعضای حکومت ایران؟
-
پیر پالیو، رهبر حزب محافظه‌کار کانادا، اخیراً خواستار «اخراج فوری» عناصر وابسته به سپاه پاسداران و مسئولان حکومتی ایران شده و آنها را «عاملان رژیم» خوانده که پس از تضعیف نظام در خاورمیانه به کانادا پناه آورده‌اند.
-
او در پست لینکدین خود نوشت: «اراذل رژیم ایران باید دیپورت شوند و دیگر نباید وارد کشور شوند» .
واکنش جریان‌های سیاسی: دولت لیبرال مقابل محافظه‌کاران
-
دولت مارک کارنی (نخست‌وزیر کنونی)، برخلاف ائتلاف حزب محافظه‌کار، تاکنون سیاست پذیرش و بررسی مستقل پرونده مهاجران ایرانی را دنبال کرده است.
-
محافظه‌کاران همچنین وعده داده‌اند تلاش می‌کنند ورود مقامات حکومت ایران را به شدت محدود کرده و شبکه‌های مالی رژیم را در کانادا آسیب‌پذیر کنند .
زمینه: شرایط امنیتی و اطلاعاتی حساس
-
گزارش‌های جدید آژانس اطلاعات داخلی کانادا (CSIS) درباره دخالت کشورهای خارجی در خاک کانادا، مانند چین، روسیه، ایران و پاکستان منتشر شده و زمینه تنش سیاسی را تشدید کرده است .
-
در این چارچوب، نگرانی‌ها بابت حضور افراد غیرشناس از ایران در کانادا تقویت شده است.
چالش سیاست داخلی: تعادل امنیت و حقوق پناهجویان
-
محافظه‌کاران با پیام‌های امنیت‌محور محبوبیتی نزد رای‌دهندگان راست‌گرا دارند، اما این رویکرد در تضاد با ارزش‌های لیبرال نسبت به روند بررسی حقوق پناهندگان و مهاجران قراردارد.
-
بررسی دقیق پیشینه افراد مهاجر، بدون توجه نژادی، مسیر قانونی‌تری به نظر می‌رسد؛ اما این می‌تواند تصویری از قدرت و اراده دولت تلقی شود.
وضعیت کنونی و گام بعدی
-
تاکنون هیچ تصمیم رسمی برای اخراج گسترده ایرانیان اتخاذ نشده است و پرونده‌ها به شکل پرونده به پرونده بررسی می‌شوند.
-
نخست‌وزیر مارک کارنی باید میان تحت فشار قراردادن محافظه‌کاران برای امنیت بیشتر، حفظ ارزش‌های مهاجرتی کانادا و مراودات دیپلماتیک موجود با کشورهای خاورمیانه و ایران تعادل برقرار کند.
-
اگر نگرانی‌ها درباره فعالیت‌های خارجی افزایش یابد، به احتمال زیاد شاهد اصلاحات امنیتی حقوقی جدید (مانند بازنگری در صدور ویزا و کنترل بیشتر تراکنش‌های مالی) خواهیم بود.
نتیجه‌گیری
این موضوع نه فقط یک مناقشه سیاسی داخلی در کانادا، بلکه نشان‌دهنده حساسیت بالای دولت‌ها نسبت به فعالیت‌های نفوذ خارجی است. در روزهای آینده، باید منتظر بود که دولت کارنی واکنش حقوقی–دیپلماتیک خود را در این زمینه آشکار سازد تا اطمینان جمعی نسبت به امنیت و قانون‌مداری تقویت شود.
