از اول خرداد ۱۴۰۴، در پی فراخوانی از سوی «اتحادیه تشکل‌های کامیون‌داران و رانندگان سراسر ایران»، اعتصابی سراسری آغاز شد. بر اساس ویدیوها و گزارش‌های منتشرشده در شبکه‌های اجتماعی، رانندگان در ده‌ها شهر از جمله مشهد، اصفهان، بندرعباس، شیراز، تبریز، کرمانشاه، قزوین، اردبیل، و یزد دست از کار کشیده‌اند.
🔻 مطالبات اصلی آنان عبارت‌اند از:
-
پرداخت عادلانه کرایه حمل بار
-
تأمین قطعات یدکی و خدمات فنی
-
تخصیص سوخت کافی با قیمت مناسب
-
کاهش هزینه‌های بیمه و عوارض جاده‌ای
در شرایطی که رسانه‌های رسمی از جمله صداوسیما سکوت کرده‌اند، خبرگزاری تسنیم (نزدیک به سپاه) تلاش کرده با انتشار بیانیه‌ای از سوی شرکت‌های حمل‌ونقل، فضا را آرام نشان دهد. اما این بیانیه بدون ذکر نام شرکت‌ها، بیشتر شبیه به تکذیب بدون سند است تا اطلاع‌رسانی معتبر.
اعتراض نانوایان؛ جرقه‌ای دیگر از نارضایتی صنفی
از ۲۷ اردیبهشت، نانوایان نیز در اعتراض به عدم تحقق وعده‌های معیشتی دولت و نابسامانی توزیع آرد و نان به خیابان آمدند. این اعتراضات که به‌ویژه در شهرهایی مانند مشهد، بروجرد، شاهین‌شهر، اراک و کرمان ادامه دارد، با برخورد خشن نیروهای امنیتی همراه بوده است. در مشهد، استفاده از گاز اشک‌آور و اسپری فلفل گزارش شده است.
🔻 خواسته‌های نانوایان شامل:
-
پرداخت کمک معیشتی وعده‌داده‌شده
-
رفع اختلالات و فساد در سامانه توزیع آرد
-
جبران خسارات ناشی از قطع بی‌برنامه برق
برآیند اعتراضی: نارضایتی عمیق و فراموش‌شدگی اجتماعی
وجه اشتراک این دو اعتراض در موارد زیر خلاصه می‌شود:
-
بی‌اعتمادی به وعده‌های دولت و تجربه مکرر «وعده بدون عمل»
-
سکوت و سانسور رسانه‌ای در قبال اعتراضات گسترده و صنفی
-
عدم وجود بستر گفت‌وگو میان اصناف و دولت
-
وخامت اوضاع معیشتی در شرایط تورم، گرانی سوخت، و کاهش ارزش پول ملی
این اعتصابات می‌توانند زنگ خطری باشند برای بی‌ثباتی ساختاری در زنجیره تأمین کالا و خدمات در کشور؛ زیرا کامیون‌داران و نانوایان، دو حلقه حیاتی از این زنجیره‌اند. در صورت تداوم اعتراضات یا پیوستن دیگر اصناف، با موجی همگرا از نافرمانی صنفی مواجه خواهیم بود که کنترل آن بدون پاسخ‌های جدی، دشوار خواهد شد.
