علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، پس از گذشت پنج سال دوباره در نمازجمعهٔ تهران سخنرانی کرد. حکومت برای این سخنرانی از دو روز قبل دست به تبلیغات گسترده‌ای زد. سخنرانی او برخلاف بسیاری از سخنرانی قبلی‌اش هنگامی که به فارسی صحبت کرد، بسیار کوتاه بود.
او آخرین بار سال ۹۸ هم پس از کشته شدن قاسم سلیمانی فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران توسط آمریکا در نماز جمعه حاضر شده بود.
خامنه‌ای بیشتردر موقعیت‌های خاص با حضور در نمازجمعه، به‌دنبال ارسال پیام‌های کلیدی به مخاطبان داخلی، منطقه‌ای و بین‌المللی است. این بار علاوه بر کشته شدن حسن نصرالله، دبیرکل حزب الله لبنان، حملهٔ موشکی ایران به اسرائیل به سخنرانی او اهمیت و حساسیت بیشتری می‌داد.
اما او امروز حرف تازه‌ای به‌نسبت مواضع قبلی‌اش نزد. خامنه‌ای حملهٔ گروه افراطی حماس در ۷ اکتبر و همچنین حملهٔ موشکی ایران به اسرائیل را «قانونی و مشروع» خواند.
بنابراین بعد از حملات و ضربات دقیق اسرائیل به حزب الله در لبنان و اسماعیل هنیه در تهران، خامنه‌ای این بار در ظاهر بیشتر می‌خواست پیام «روحیه‌بخش» به حامیان داخلی و نیروهای شبه نظامی مورد حمایت خود در منطقه بدهد مبنی بر این‌که امنیت در داخل کشور برقرار است؛ نگرانی از ترور ندارد و به همین دلیل در یک مکان عمومی با جمعیتی انبوه حاضر شده و جمهوری اسلامی همچنان از نیروهای که آن‌ها را «نیروهای مقاومت» می‌نامد، حمایت کامل می‌کند.
و در صورتی که اقدامی علیه جمهوری اسلامی صورت بگیرد، به‌گفته او «نه تعلل» خواهند کرد و «نه شتابزده» عمل می‌کنند.
علاوه بر این، پیام تصویری نهم مهرماه بنیامین نتانیاهو به مردم ایران که در آن گفت اسرائیل «در کنار شما است و ایران زودتر از آن‌چه فکر کنید، آزاد می‌شود»، خشم مقام‌های جمهوری اسلامی را برانگیخت. نگرانی اصلی آن‌ها از برنامه و خوابی است که ممکن اسرائیل برای جمهوری اسلامی در سر داشته باشد.
همان نگرانی‌ای که خامنه‌ای امروز(۱۳ مهر۱۴۰۳) در نمازجمعه تهران بیان کرد که «اگر دشمن در یک کشور موفق شود، به سراغ دیگر کشورها می‌رود». از این رو، برای دومین بار موشک‌های خود را به اسرائیل پرتاب کردند؛ عملی که در نگاه مقام‌های جمهوری اسلامی «قانونی و مشروع» تلقی می‌شود.
اما حقیقت پشت این اقدام، نوعی بازداندگی و کنترل اقدامات سهمگین بعدی اسرائیل است. هرچند معلوم نیست این تصور از «بازدارندگی» آیا خود آتشی بزرگ‌تر برای ایران و منطقه به وجود می‌آورد یا نه.
